GERİYE BAKARAK YÜRÜNMEZ

Her ulusun geçmişinde acı-tatlı, doğru-yanlış olaylar vardır. Hesaplaşma adına bunları sık sık gündeme getirmek doğru değildir. Geçmişten ders almak elbette doğrudur. Ancak hesaplaşacağız diye kırıp dökmek ve bu günü kaybetmek hiç de akıllıca değildir.
Örneğin Dersim olayı: Bir Kürt isyanı mı? ? Bir Alevi isyanı mı?? Bir aşiret isyanı mı?? Ulus devlete karşı bir feodal direniş mi?? Emperyalizmin bir oyunu mu? ?? Cumhuriyetin ürettiği yapay bir sorun mu??
Tüm bu soruların yanıtı tarihi belgelerde mevcuttur. Merak eden arayıp bulur. Anlayamadığım; bu tartışmaların neden bitmediğidir. Hemen hemen tümüyle belgelenmiş ve belgeleri de yayımlanmış bir olay ancak üzerinde anlaşmaya varılamıyor? Yine de böyle olmasının bir takım cevapları olmalı.
Birincisi Türkiye´nin tarihten gelen ve gündemden hiç düşmeyen Kürt ve Alevi sorunları vardır. Türkiye´nin demokrasi ve insan hakları eksikliği bu sorunların çözümünün önünde engeldir. İkincisi; Cumhuriyetle hesaplaşma isteği ve CHP´yi tek parti dönemindeki uygulamalarıyla vurma niyetiyle bir takım politikalara alet edilmesidir. Tarih boyunca Alevi´ye ve Aleviliğe karşı olan bir zihniyet, Dersim söz konusu olduğunda birden tavır değiştiriyor. Kaldı ki o tarihte de Türkiye´de tek parti iktidarı mevcuttur. Celal Bayar Başbakanlık, Adnan Menderes parti müfettişliği, Fevzi Çakmak Genel Kurmay Başkanlığı görevindedir. Sırf bu CHP´yi sıkıştırmak için yapılan tarihi olayları çarpıtmak insaflı bir davranış olmasa gerek.
Bu arada CHP´li bir vekil de sanki bu olayları ülkede böyle bir soruna yol açması gibi Dersim´le yatıyor Dersim´le kalkıyor. Üstelik bu söylemlerinde günümüz Tunceli´sine eski adı olan Dersim diyerek akılları karıştırıyorlar. Bu konuya girip de tutup kendilerine siyasi çıkar elde etmeyi düşünüyor.
Sayın zat-ı muhteremler; sizin yaptığınız kabuk tutmuş yaraları kazımaktır. Dahası yine kabuk tutmuş dışkıyı deşersiniz etrafa pis kokular yayılır. Sonunda bu kokulardan herkes rahatsız olur. Lütfen bu konuları kaşımayın. Nasıl Ermeni meselesini tarihçilere bırakalım diyorsam, bu olayı da tarihçilere bırakalım. Hem de bir olayı oluş mekânı, koşulları ve tarihi içinde değerlendirmek gerekir. Çünkü her olayın gerçekleşme koşulları farklıdır.
Sonuç olarak diyorum ki; günümüz dünya konjonktürü birlik olmamızı gerektiriyor. Ülkemizin çıkarlarını kendi siyası menfaatlerimize alet etmeyelim. Daima ileri bakarak ve sağlam adımlarla yürüyelim. Geriye bakarak yürüyemeyiz. Eğer yürümeye kalkarsak ayağımız takılır düşebiliriz.
KORKULAR
Jean Jague Rousseau: ?Tabiat, insanı saf ve temiz olarak doğurur. Ona sonradan şekil veren çevresidir? der. Çocuk doğduğunda korkusuzdur. Sağlıklı ya da hastalıklı korkuların tümünü sonradan öğrenir.
Anne yaramazlık yapan çocuğuna şöyle der: ?Ben öleyim de annesiz kal.? Çocuk; yaramazlık yapmasının annesinin ölümüne neden olacağını hiç düşünmemiştir. Ama sonuçta bu olay çok korkunç gelir kendisine. Artık yaramazlık yaparken hep korkacak ve suçluluk duyacaktır.
Erkek çocuklarını ?pipini keserim? diye korkuturlar. Oysa bu korkunun ileride daha başka korkuların (iğdiş edilme korkusu) kaynağı olduğunu düşünülmez veya bilinmez. Bazıları da hızını alamayıp çocuğu, pipisini baltayla kesmekle tehdit ederler. Böyle düşüncesizce yapılan davranışlar gelecekte; başta cinsel problemler olmak üzere bir sürü sorunun nedeni olacaktır.
Doktorun iğnesiyle korkutulan çocuklar sonraları, beyaz önlüklü gördüklerinde, kırmızı görmüş boğa gibi huzursuzlanırlar. Bundan böyle çocuğu doktora, hastaneye götür götürebilirsen.
Öğretmenden korkutulan, gündüz bile mezarlığın olduğu yoldan geçmeye çekinecektir. Kapının arkasındaki ?öcü? den korkutulanlar, kapalı kapılardan korkacaklardır. Korkular ayrık otu gibidir. Zihnimize bir kere kök salmaya görsün. Sök sökebilirsen. Böyle korkularla büyüyen çocuğun ileride artık nelerden korkacağını kestirmek bile olanaksızdır.
Korku öğretilmiştir. Artık unutulmayacaktır. Gelecekte bu korkuların kılık değiştirerek ne şekilde karşımıza çıkacağı belli değildir. Şimdi size soruyorum. Sizin korkularınız neler? Yükseklik korkuları mı? Uçak korkusu mu? Asansör korkusu mu? Kapalı yer korkusu mu? Doktor korkusu mu? Kedi, köpek korkusu mu? Hangisi? Mutlaka birisi veya bir kaçıdır.
Sizin korkularınıza ödediğiniz bedeli çocuklarınızın ödemesini istemiyorsanız lütfen bu konuda dikkatli davranın. Gerekirse danışmanlık alın. İster masumane, ister hasımane olsun bu tür korkularla büyüyen çocukların kişiliklerinde onulmaz yaralar açılacaktır. Böyle davranmakla, gücü yetenin yettiğini korkutan bir toplum yaratmıyor muyuz?