Yaşlı Kızılderili reis kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyordu.
Köpeklerden biri beyaz, diğeri ise siyahtı. Çocuk kendisini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesinin önünde boğuşup duruyorlardı. Kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olduğunu, dedesinin niye iki köpek beslediğini ve de bu köpeklerden birinin siyah, diğerinin neden beyaz olduğunu merak eder dururdu. Sonunda merakını yenemeyip sordu. Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.
?Onlar? dedi, ?benim için iki simgedir evlat.?
?Neyin simgesi? diye sordu çocuk.
?İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.?
Çocuk daha bir meraklandı. ?Peki dedeciğim sence hangisi kazanır bu mücadeleyi.?
Bilge reis derin bir gülümsemeyle baktı torununa:
?Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem O.?
Çevremizdeki insanları iyi insan ya da kötü insan diye etiketlendiririz. Bu doğru değildir. Doğrusu, insanların iyi yanları ve kötü yanları vardır. Yani içimizde hem beyaz köpek hem de siyah köpek bulunur. Bunlar sürekli mücadele halindedir. Mücadelede beyaz köpeği üstünlük sağlayanlar için iyi insan, diğerleri içinde kötü insan yakıştırmasını kullanırız.
Mutluluğun sırrı başkalarına iyilik yapmakta, paylaşmakta yatar. Mutlu, huzurlu bir yaşam sürdürmek istiyorsak gelin içimizdeki beyaz köpeğe biraz torpil geçelim. O´nun daha güçlü olmasına fırsat tanıyalım.
?YALNIZ KENDİSİNİ DÜŞÜNEN İNSAN, YUMURTASINI PİŞİRMEK İÇİN KOMŞUSUNUN EVİNİ YAKAR.?
Bacon
?SİZE GÜL VEREN ELDE HER ZAMAN BİRAZ GÜL KOKUSU KALIR.?
Çin Atasözü