Hayyam´dan rübailer

Yeni yılda, değerli okuyucularıma, Cem Yayınevi´nin ?Dünya Klâsikleri? serisinden, Ömer Hayyam´ın seçme dokuz rübaisini sunacağım.
Açılışı, benim bir rübaimle yapmak istiyorum:
Rübaiyi yürekte duyarak yaşamak gerek
Şarabı, Hayyam gibi içip anlatmak gerek
Kupkuru ve yavansa çekilmez, rubaiye
Biraz aşk, biraz nükte, biraz haz katmak gerek
Ömer Hayyam, diyor ki:
Felek ne cömert, aşağılık insanlara!
Han-hamam, dolap-değirmen, hep onlara
Kendini satmayan adama ekmek yok,
Sen gel de yuf çekme böylesi dünyaya?
X X X
İnsan, bastığı toprağı hor görmemeli,
Kim bilir, hangi güzeldir, hangi sevgili,
Duvara koyduğun kerpiç yok mu, kerpiç?
Ya bir şah kafasıdır, ya da bir vezir eli!
X X X
Hak, er geç cimrilerin hakkından gelir,
Cehennem ateşi, onlar içindir
Ne der, dili inciler saçan Muhammet:
?Cömert gavur, cimri Müslümandan yeğdir?
X X X
Adam olduysan, hesap ver kendine
Getirdiğin ne, götürdüğün ne?
?Şarap içersem ölürüm? diyorsun
İçsen de öleceksin, içmesen de?
X X X
Şarap, sen benim günüm-güneşimsin!
Öyle bir dolsun ki, seninle içim
Bir bildik görünce beni sokakta
?Ne o şarap, nereye böyle?? desin
X X X
Ben, kadehten çekmem artık elimi,
Tutmam senin kitabını, minberini,
Sen, kuru bir softasın, ben yaş bir sapık
Cehennemde sen mi iyi yanarsın, ben mi?
X X X
Gözüm, kör değilsen bunca mezarı gör,
Dünyayı saran yalan-dolanı gör
Krallar, padişahlar çürüyüp gitmiş,
Elâ gözlerine kurt dolanları gör!
X X X
Niceleri geldi, neler istediler,
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler
Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi?
O gidenler de hep senin gibiydiler
X X X
Ne güzel gün! Hava ne sıcak, ne serin,
Bir bulut, tozunu siliyor bahçenin
Bülbül coşmuş, sesleniyor sarı güle:
?Şarap iş şarap da, yüzüne renk gelsin!?