(Bilgisayarımdan, liseli yıllarımdan mürettip olarak tanıdığım BASRİ ATILGANER´in de vefat ettiğini öğrendim ve üzüldüm. Nur içinde yatmasını, yakınlarına da baş sağlığı dileklerimi sunarım...)
Ünlü şairlerimizden BEDRİ RAHMİ EYÜBOĞLU, bir şiirinde "Söylenmez iğde kokusunun her bardağa dolmadığı" der.
Gönül bardağına iğde kokusu dolan insanlar, ,iğde kokusunu fark eden, duyan insanlardır. İğde kokusunu içlerine sindire sindire çeken-koklayan insanlardır. Gönül bardaklarını -pınara daldırırcasına-iğde kokusuna daldırıp dolduran insanlardır. İğdenin o gizemli-görkemli kokusundan gönlünde esintiler duyup, ilahi güce kul olan insanlardır. Şairimizin dediği "iğde kokusu her gönül bardağına dolmaz" çünkü o kokuyu duyabilmek bir erdemdir, gönül zenginliğidir. Şairimize göre, bunu söylemek ile pek yakışık almaz ama bence de gönül bardakları silme iğde kokusu dolu insanlardan, dostlardan söz etmek de birkadirşinaslıktır..
Sözü buraya getirdikten sonra Konyalı bir rahmetli şair dostumun NEVZAT´ın, gönül bardağı oğul sevgisi dolu şiirinden söz etmemek olmaz:
OĞLUMLA SOHBET -Oğlum ALİ´ye-
Güzel günlerimiz kaldı geride
Seneler peş peşe geçiyor oğlum.
Işıklar sönüyor, iniyor perde
Bir ömür böylece geçiyor oğlum.
Mutluluk duyardık gelen baharla
Yağmurda ıslanır, gülerdik karla
Gel gör ki yüreğim verimli tarla
Taş ekseler dert bitiyor oğlum.
Yıllar açtı yüreğime izleri,
Haşa derim HAK unuttu bizleri,
Namertlerin bakışları, sözleri
Durdukça içime batıyor oğlum.
Huyum da bilinir, suyum da sizce,
Belli etmez baban ağlar sessizce.
Sohbetim, sözlerim size şairce
İçimde sevginiz yatıyor oğlum
Sohbet ettim dersin belki babamla
Seni de özledim, hem de ablanla,
Arada mesafe çok kısa amma,
Ankara gözümde tütüyor oğlum