Delik deşik olmuş ayı derisi para etmez, bu nedenle kutup ayısı avcıları kendilerine göre bir yöntem geliştirmişlerdir.
Keskin yüzüne kan sürdükleri baltayı, karın içine bırakırlarmış. Kan kokusunu alan ayı, baltanın yanına gelir ve baltayı yalamaya başlarmış. Kanın lezzetine öylesine kapılırmış ki bir süre sonra baltanın dilini kestiğini ve kendi kanını yalamaya başladığının farkında olmazmış. Daha sonra baltanın kestiği dilden akan kan, ayının damarlarından boşalır ve ayı da cansız olarak yere serilirmiş.
Avcı da gelip deliksiz deriyi yüzermiş.
Bu kural, doğadaki bir çok canlı için geçerlidir. Kan kokusunun cazibesine kapılıp iştaha gelen bazı canlılar kendi kanını dökmeye başlar. Başkalarının kanını emeyim derken, bir de bakmış ki kendi kanını kurutmuştur.
Sevgili okurlarım, işte para, mal, mülk ve iktidar hırsı tıpkı ayının damağındaki kan tadı gibidir.
Yine parayı deniz suyuna benzetirler. Yani içtikçe susuzluğunuz artar.
İnsanoğlu hele hele kendisini iktidar hırsına bir kaptırmaya görsün. Örnekleri çok görülmüştür. koltuktan kalkmamak için her yola başvurur. Yaptığı her işi ya meşru görür ya da meşrulaştırma çabasına girer.
Her sıkıştığında meydanlardaki kalabalıklara sığınır. Alkışlardan medet umar. Bilmez ki dalkavuğun kaşığından beslenenler, aç kalır.
Çok güçlü olduğu kuruntusuna kapılır.
Her fırsatta muhaliflerine saldırır. Ona göre muhalifler dış güçlerle, faiz lobileriyle, vaiz lobileriyle iç içedirler. İşler tam yoluna girmişken arabanın tekerine çomak sokarlar.
İşine geldiğinde destan yazan polis, bir bakarsın darmadağın edilmiştir.
Gün gelir, rüşvetçiye tutuklama veren yargıcı, gün gelir yolsuzluk zincirini yazan gazeteciyi hedef alır. Bu arada kendisini eleştiren iş adamını da unutmaz.
Medya ile yetinmez. Sanal dünya da emrine girsin ister.
İşte kendisini kan tadının dayanılmaz çekiciliğine kaptıran kimseleri çok iyi tanıyan avcılar tarih boyunca hep aynı tuzakları kurmuşlardır ve kurmaya devam etmektedirler.
