Kendini Tanımak, İnsanları Tanımak

Ünlü bir tapınakta, Sokrates´in şu sözü yazılıdır:
?İNSAN, KENDİNİ TANI!?
Halk Ozanı Yunus da şöyle der;
?Kişi kendin bilmek gibi irfan olmaz. Sen kendini bilmezsen, ilim nicedir.?
Kendini tanımak; şu anda bulunduğumuz nokta ile ulaşmak istediğimiz nokta arasındaki yolun farkına varabilmektir.
Kendini tanımak; başkalarının bizi nasıl gördüğü ile bizim kendimizi nasıl gördüğümüzün örtüşmesidir.
?İnsan, insanın aynasıdır? derler. Sizi çok küçük gösteren aynalar olduğu gibi, olduğunuzdan da daha büyük gösterenler de vardır. Tıpkı fuarlardaki aynalar gibi.
Arada bir, olduğunuz gibi gösterenler de mevcuttur.
Beni olduğumdan daha büyük gösteren aynalara daha temkinli yaklaşırım. Küçük göstermeye çalışanların da kıskançlıklardan şüphe etmem.
İnsan, insanın aynasıdır dedim. Dedim de aynalık da o kadar kolay değildir hani. İnsanları olduğu gibi gösterebilmek için onların iç dünyalarına ineceksiniz. İçyapılarının, hamurunun kalitesini bileceksiniz. Çoğu kez yanıldığınızı anlarsınız.
İlk görüşmeler, ilk tanışmalar bizi yanıltabilir. Toplumumuzda insanı tanıma konusunda söylenmiş çok güzel özlü sözler vardır. Örneğin, insanları tanımak istiyorsan;
1-Beraber yolculuk edeceksin. 2-Onlarla alış-veriş yapacaksın.3-Beraber içkili yemek masasını paylaşacaksın?..v.s.
Rahmetli babam da ?Sofraya oturduğunda, kestiği ilk ekmek dilimini, karşısındakine veren birisiyle dost olabilirsin? derdi.
Mevlana bir beytinde şöyle der;
?ÇOK İNSANLAR GÖRDÜM, ÜSTÜNDE ELBİSE YOK. ÇOK ELBİSELER GÖRDÜM İÇİNDE İNSAN YOK?.
Ne kadar derin bir tanımlama yapılmış, ne kadar anlamlı bir beyit.
Sahi hiç merak ettiniz mi? İç dünyamızla, dışa yansıyan dünyamıza duruşumuz nasıl? Yoksa şu dünya tiyatrosunda yalanları mı oynuyoruz?
Ya da yalan gerçeğimizde, kendimize yabancılaşmış mıyız yoksa?
Belki de iç dünyamızın fakirliği sayesinde, bunların hiç birinin farkında değiliz.
Her an kendimizi olduğumuz gibi gösterebilecek aynamızı ve kendi gerçeğimizi bize net bir şekilde ifade edecek fotoğrafımızı görmekten korkmamalıyız.