Bandırmaspor’un 4-0 kazandığı Adana Demirspor maçındayım.
Önümde hakemler, oyuncular ve takımların teknik sorumlularının isimlerinin yazılı olduğu “Esame Listesi” var. Ancak Adana Demirspor’un listesinde teknik sorumlunun ismi yok. Boş bırakılmış.
Basın kulübesinde maçı birlikte izlediğimiz, Adana’dan gelen gazeteci meslektaşıma, az sonra gerçekleşecek basın toplantısına Adana Demirspor adına kimin katılabileceğini soruyorum. “Büyük ihtimalle yardımcı antrenör Affan Koçak katılır” diyor.
Maçın ardından, teknik sorumlularının maçı değerlendirdikleri ve soruları yanıtladıkları basın toplantısına giriyorum.
Önce Adana Demirspor adına bir teknik adam geliyor. Değerlendirmelerini yapıyor. Konuşması biter bitmez, kendisine nezaketle ismini sorduğumda birden öfkelenerek, “Benim ismimi bilmiyor musun?” diye soruyor. Bilmediğimi, isminin de esame listesinde yer almadığını söylüyorum. Öfkesi giderek artarak, “Beni tanımak zorundasın” deyip, görev yaptığı takımları sayıyor. “Kendisini tanımadığımı” tekrar söylediğimde, öfkesinin dozu daha da artıyor. “Beni tanımak zorundasın” diye bağırmaya başlıyor. Ben de ısrarla kendisini tanımak zorunda olmadığımı belirtiyorum. O ise bağıra bağıra “Beni tanımak zorundasın” diyerek odayı terk ediyor.
Vay be!
Egoya bak!
Bir kez daha tekrar edeyim. Koray Palaz’ı tanımak zorunda değilim.
Koray Palaz’a önerim şu:
Demek ki, kendini tanıtma konusunda Türk futboluna önemli katkı sağlamamışsın. İz bırakmamışsın. Ciddi hiçbir başarın yok!
Bırak bu egoyu da, işine odaklan.
Bulutların üstünden in, ayakların yere bassın!
Yoksa Türk futbolunda bugünkü gibi “sıradan” teknik sorumlulardan biri olarak kalmayı sürdürürsün!
