Günümüz savaşları artık topla, tüfekle yapılmıyor. Ordu savaşlarından ziyade kültür savaşları şeklinde oluyor.
Kültür savaşlarını kazananlar, kaybedenleri sömürgeleştiriyor.
Ne yazık ki Türkler bu savaşta pek parlak bir geçmişe sahip değiller.
Yıllarca İslam´a saygı adı altında Arap kültürü emperyalizminin kahrını çektik.
Bir zaman geldi İran dil ve kültürünün etkisinde kaldık.
Şimdi de Hristiyan Batı kültürünün tasallutu altına sokulduk.
Müslümanlaşmak adına Araplaşmak, uygarlaşmak adına Hristiyanlaşmak talihsizliği belki de sadece bizim toplumumuzun kaderi oldu.
Bu özenti, bu yabancı tutsaklığı bin yıldır bizi hep taklit batağına soktu.
Bazı lehçe farkları olmakla birlikte, Türkçe, dünyanın halen konuşulan beş büyük dili arasındadır.
Bu büyük dilin asırlar boyunca yaşattığı muhteşem bir kültür ve edebiyat mirasından yararlanamadık.
Dilimiz ve kültürümüz giderek artan bir yoğunlukla yozlaşıyor.
Bunun anlamı şudur: Benliğimiz yok ediliyor.
Şehirlerde caddeleri dolaşırken sanki başka bir ülkede zannediyorsunuz kendinizi. Tabelaların ismi büyük bir çoğunlukla yabancı ismi!
Hele de tatil yörelerinde iyice çığırından çıkmış.
Örtülü bir istilaya uğramış düşüncesine kapılıyorsunuz.
Dilde tahribat çok büyük. Yara büyümüş. Bu yarayı acilen sarmak gerekli. Aksi halde gelecek kuşaklara ?bizim çocuklarımız´ demekte bir hayli zorlanacağız.
Türkçe dışında bir veya birkaç yabancı dil bilmesi çok güzel. Ancak, herkesin Türkçeyi iyi bilmesi gerekir.
Kültür istilacılığına karşı koymak her yurttaşın görevidir.
Ayrıca devlet de bu konuda önlemleri geciktirmeden almalıdır.