Mutluluğun resmi…

Nazım Hikmet’in ‘Saman Sarısı’ şiirinde Abidin Dino’ya;
“Bana mutluluğun resmini yapabilir misin?”
Küba’dan döndüm bu sabah…
Küba meydanında altı milyon kişi akı karası sarısı melezi ışıklı bir
çekirdek dikiyor çekirdeklerin çekirdeğini güle oynaya
sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin
işin kolayına kaçmadan ama
gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil
ne de ak örtüde elmaların
ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini
sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin” dizesiyle sorması üzerine Abidin Dino’nun, yazdığı cevabi şiiriyle mutluluğu anlatmaya çalıştığını görebiliyoruz...
Bu arada, Nazım Hikmet’in bu şiirine karşılık Abidin Dino’nun sayfada gördüğünüz resmi yaptığı da söylenir/bilinir/sanılır, hatta bazı kopyalarda sağ alt köşede Abidin Dino yazar.
Abidin Dino’nun yaptığı söylenen “Mutluluğun Resmi” adlı tablonun, aslında İspanyol kadın ressam Dianne Dengel’a ait olduğu da rivayet edilir…
Biz yine de Nazım’ın bu şiirine karşılık Abidin Dino’nun verdiği şiirine bir göz atalım…
*
Kokusu buram buram tüten
Limanda simit satan çocuklar
Martıların telaşı bambaşka
İşçiler gözler yolunu.
İnebilseydin o vapurdan
Ayağında Varna’nın tozu
Yüreğinde ince bir sızı.
Mavi gözlerinde yanıp tutuşan
Hasretle kucaklayabilseydim
Seninle, bir daha.
Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi
Bağrımıza bassaydık seni Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Başında delikanlı şapkan,
Kolların sıvalı, kavgaya hazır
Bahriyeli adımlarla düşüp yola
Gidebilseydik meserret kahvesine,
İlk karşılaştığımız yere
Ve bir acı kahvemi içseydin.
Anlatsaydık
O günlerden, geçmişten, gelecekten,
Ne günler biterdi,
Ne geceler…
Dinerdi tüm acılar seninle
Bir düş olurdu ayrılığımız,
Anılarda kalan.
Ve dolaşsaydık Türkiye’yi
Bir baştan bir başa.
Yattığımız yerler müze olmuş,
Sürgün şehirler cennet.
İşte o zaman Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Buna da ne tual yeterdi;
Ne boya…