Bugün ?Öğretmenler günü? Günün kutlu olsun, öğretmenim!
Son bir araştırmaya göre, ülkemizdeki öğretmenler mutsuzmuş! Hiç şaşırmadım. Nasıl mutlu olsunlar ki?
Seni, yıllardır kurutulmuş bir yaprak gibi, oradan oraya savurdu, politikacılar. Aileni bile parçalamaktan çekinmediler.
Sana, yıllardır insanca yaşayacağın bir ücret vermediler ve ?ek iş? yapmaya mahkum ettiler.
Grevli, toplu sözleşmeli olmasa bile kurduğun sendikalar nedeniyle sürgüne gönderdiler.
Yaklaşık 40 yıldır, sık sık değiştirilerek, yaz-boz tahtasına döndürdükleri eğitim-öğretim sistemiyle araştıran, sorgulayan, çağdaş ve kişilikli öğrenci yetiştirmeni engellediler. Ezbere dayalı sistemle, siyasi amaçlarını gerçekleştirmekten başka düşünceleri olmadı.
Öğretmenlik eğitimi ve formasyonu alan fakülte mezunu on binlerce gencimiz, sınavlarla mesleklerine atanmazken, birçok kişi, ?düzmece? sınavlarla ve ?mülakat? denilen kayırmacılıklarla devletin, çeşitli kademelerinde görevlendiriliyorsa, ayıptır, yazıktır, günahtır.
Eğitimde, her soru bir ışıktır. Eğitim, bir Tuğba ağacı gibi olmalı, bol ve çeşitli meyvelerinin yanı sıra gölge de vermeli, hep üretmelidir. Okullarımız, yaratıcı eğitim ve öğretime yönelmelidir ama nerede?
Bugün, üniversite mezunu gençlerimiz, Sait Faik´i bilmiyor ama kendilerini övmekten de geri kalmıyorlar. Oysa çağdaşlaşma, öncelikle eğitimden geçer. Ülkenin geleceği, eğitime bağlıdır. Çağdaş eğitime geçemeyen toplumların, çağı yakalamasına olanak yoktur.
Sevgili öğretmenim! Bugün, senin günün. Yine bol bol övgüler düzecekler, senin için. Senin, büyüklüğünden, kutsallığından söz edecekler, bol bol. Sonra değişen bir şey olmayacak. Unutulup gideceksin, bir yıl sonraki yeni bir öğretmenler gününe dek.
Araştırmaya göre, öğretmenlerimiz mutsuzmuş!
Affet bizi öğretmenim! Seni mutsuz kıldığımız için affet! Başka ne diyebiliriz ki?