Öğrencilerde ?örnek alma? davranışı pozitiftir. Olumludur. Dinamik bir nitelik taşır. Öğrenci, çok olumlu bir örneği model olarak alıp onun gibi olma, onun yaptıklarını yapma yoluna girer.
Örnek alma özünde olumluluk taşısa da örnek alma gereksinimi yine de bir eksiklikten kaynaklanmaktadır. Demek ki bir şeyler eksiktir. Başkaları örnek gösterilerek kapatma ihtiyacı ortaya çıkar.
Bir başkasını sürekli olarak örnek göstermek çocuğu kızdırır. Onun moralini bozar.
Çocuk kendisinde olmayanı, olma olasılığı da görülmeyeni bir başkasında görünce, hatta böyle olduğu kendisine gösterilince bütün eksikliklerinin yüzüne vurulduğu duygusuna kapılır. Kısaca kendisi için bir başkasının örnek gösterilmesi en kestirme anlamıyla ?BAŞARISIZLIĞIN İLÂNI? anlamını taşır.
Hele hele kıyaslanmaktan hiç hoşlanmazlar. Dahası kıyaslandıkları kişilere karşı için için düşmanlık duyguları geliştirirler.
Ailelerin en çok yaptığı yanlışlardan birisi de çocuğunun genetik özelliklerini ve çevresel koşullarını tanımadan beklentilerini çok yüksek tutmasıdır.
Sevgili aileler, bir erik ağacını elma ağacı yapamazsınız. Ama şunu başarabilirsiniz. Erik ağacınızı, olabileceği en iyi erik ağacı haline getirebilirsiniz.
Sonra dünyada 6 milyar insan varsa bunların hepsi de farklı farklıdır. Bu nedenle çocukları kendi özellikleri ve kendi koşulları içinde ele alıp öyle değerlendirmek gerekir.
?Özenmek? ise soyut, derinliği olmayan biraz daha bağımlı bir davranış olarak görülmektedir. Öğrenci burada pasiftir. ?Keşke ben de öyle olabilsem.? den öteye gitmeyen bir ruh hali içindedir.
?Taklit? de ise dışarıya mesaj vermek, takdir toplamak amacı vardır. Burada öğrenci çevrenin doyumunu, kendi doyumundan daha ön plana almıştır.
Sonuçta özenme ve taklit kendi içinde eksiklikler taşır. Kısaca bir eksiği kapatmayı amaçlar.
Özenmenin ve taklidin kaynağı dışarıdan yönlendirmelerdir.
Yine söylüyorum. Her öğrenci farklıdır. Her öğrencinin pin kodu ayrıdır. Hepsini aynı potada değerlendirmek yanlışların en büyüğüdür.