Tuhaftır şu insanoğlu. Nerede, ne zaman, ne yapacağı hiç belli olmaz. Davranışları, sürekli ve tutarlı değildir. İncelediğinizde, garipliklerle dolu olduğunun farkına varırsınız.
Ünlü filozof EFLATUN´a sormuşlar: İnsanoğlunun; en çok şaşırtan, beş davranışı nedir?
O´da sıralamış;
1)İnsanoğlu çocukluktan sıkılır, büyümek için acele eder, sonra da çocukluğunu özler.
2)Önce para kazanmak için sağlığını harcar, sonra da yitirdiği sağlığını geri almak için parasını.
3)Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşar, sonra da hiç yaşamamış gibi ölür.
4)Hayata hazırlanmaya o kadar zaman harcar ki; hayatını yaşamaya vakti kalmaz.
5)Yarınını o denli düşünür ki; bugününün elinden kayıp gittiğini fark etmez bile.
Oysa hayat geçmişte ve gelecekte değil, şimdiki zamanda yaşanır.
Öyle yaşıyoruz ki; okul hayatı ile hayat okulu arasında şaşkın ördeğe dönüyoruz. Eflatun´un yukarıdaki tespitlerinin kaçımız farkındayız?
Olamıyoruz çünkü;
-Okul hayatında sınavlar haberli olarak yapılır.
Oysa hayat okulunda habersizce sınava çekiliveriyoruz.
-Okul hayatında sorular bize önceden öğretiliyor. Hayat okulunda sizin bilmeniz gerekiyor.
-Okul hayatında sınıfta kaldın mı tekrar etme hakkın var. Hayat okulunda böyle bir şansın yok. Kaçırdın mı gitti gider.
Anlayacağınız dünyaya gelirken, hayatı kullanma kılavuzu verilmiyor elimize. Nasıl yaşayacağımızı yaşarken öğreniyoruz.
YAŞAMAK İSTEDİĞİM HAYAT, YAŞADIĞIMIZ HAYAT ve YAŞAMAMIZ İSTENEN HAYATIN aritmetik ortalamasından ortaya karışık bir hayat çıkarıyoruz kendimize.
Peki; olabildiğince yabancı olduğumuz bu hayatı istediğimiz gibi yaşayıp, istediklerimizi alabiliyor muyuz?
Ne dersiniz?