Geyiklerin düşmanları; aslanlar, kaplanlar, sırtlanlar, kurtlar v.b. yırtıcı hayvanlardır.
Gözünün teki kör olan geyik denize kıyısı olan bir ormanda hayatını sürdürmektedir.
Otlarken kör olan gözünü denizden tarafa gelecek şekilde vaziyet almaktadır. Onun mantığına göre düşmanları yırtıcı hayvanlardır. Yırtıcı hayvanlarda denizde bulunmazlar. Böylece can güvenliğini sağlamış olur.
Ne var ki evdeki hesap çarşıdakini tutmaz.
Bir gün denizden korsanlar geçer. Korsanlar tek başına otlayan bu geyiği görürler. Yakalayıp pişirmeye karar verirler. Teknelerinin yönünü kıyıya çevirirler. Kıyıya iyice yaklaşırlar. Geyik onları göremez. Çünkü o taraftaki gözü kördür.
Bir ok atımı mesafesi yaklaştıklarında okları fırlatırlar. Oklar geyiğe saplanır. Geyik al kanlar içinde yere serilir. Ve de okun geldiği tarafa bakarak şöyle der:
?Denizden düşman geleceğini hiç hesaplamamıştım . Hiç aklıma gelmemişti. Atalarımız düşmanın ne zaman, nereden geleceği hiç belli olmaz derlerdi. Meğer ne kadar doğruymuş. Nasıl oldu da anlayamadım, anlayamadan da gidiyorum.
Hoşça kal ey dünya,
Hoşçakalın ey yavrularım,
Hoşçakalın ey kuzularım? der ve gözlerini yumar.
İnsanları da en çok kahreden, beklemeyen yerden gelen düşmanlıklardır. En büyük felaketleri de beklenmeyen yerlerden gelen düşmanlar sebep olurlar.
Tarihte örnekleri çoktur. Tıpkı Akabe bozgunu gibi. Türkler Arapları kardeş gördüler. Kardeş gibi korudular. Onlarda tıpkı korsanların kör geyiği vurdukları gibi Türkleri arkadan vurdular.
Ne demişler:
?Karıyı kayına(kayınbiraderine)
Parayı koynuna emanet et.
Ama arkanı koru,
Kimseye hele hele
Hiç kimseye emanet etme.
Su uyur, düşman uyumaz.
Düşman her zaman arkadan vurabilir?