Facebook Twitter Linked-in Whatsapp

Yaşamımızın kısa ama en güzel yıllarıdır, çocukluk dönemi…

Ne ekmek kaygısı, ne sevgili derdinin bulunmadığı, annenin kucağında, babanın kolunda geçen muhteşem çocukluk… Üzerinize titreyen aile…

Ah, o çocukluk günleri…

Sevdiğiniz bulutları seyreder, konuşuruz, onlarla…Sonra, bineriz sırtlarına, düş ülkemize götürürler, bizi. Çocukların güldüğü, kadınların ağlamadığı, insanların, ürettiklerini sevgiyle paylaştıkları düş ülkeleri…

Panait İstrati, "Sokak Kızı" adlı kitabında, çocukluğu şöyle anlatır:

"Ah, çocukluk, çocukluk! Seni, yeniden yaşamaya ihtiyacım var, ey benim çocukluğum. Çünkü, son yaklaşıyor ve dün daha çocuktum ben. Neden, çocukluk yaşamın sonuna dek sürmez? Neden insan, birdenbire her konuda düşünceli, hasis ve hele mantıklı oluverir? İhtiyatkârlığın ne yararı var? Uğruna kendimizi israf ettiğimiz o cimrilik, karşılığında ne verir bize?"

Çocukluk…Bozuk para gibi cömertçe harcadığımız günler…

Hep özleriz çocukluğumuzu. Hem de nasıl. Bir daha geriye dönmeyecek o masum yıllar, burnumuzda tüter. Hele hele bir çocukluk arkadaşımızla karşılaşmayalım, çocuklaşırız. Kendimizi kaybederiz, çocukluk anılarına dalınca.

Cahit Sıtkı Tarancı`nın, "Çocukluk" isimli dizelerindeki gibi…

"Affan Dede`ye para saydım,

Sattı bana çocukluğumu

Artık ne yaşım var, ne adım,

Bilmiyorum, kim olduğumu"

Kim olduğunu unutmak…Mutlu, huzurlu ve güven içinde bulunmak…Yalnız çocukluğa tutunmak…Tepemizdeki gökyüzünün her zaman mavi olması…Sonsuz yolculuklara, deli-dolu serüvenlere çılgınca atılmak…Hesap verecek kimsesi de, verilecek hesabı da bulunmamak…Kaf Dağı`nın ardındaki umutlara uzanmak…

Çocuklarımız, dünyanın en anlamlı zenginliği, hiç kuşkusuz. Çocuklarına yatırım yapmayan toplumların gelecekleri parlak olamaz.

Çocuklarımız, sevginin en güzelini hak ediyorlar.

Dr. Rüştü Bozkurt, dizelerinde şöyle diyor:

"Çocukların bir yüzü var

Ne diyorsa gözleri, aynısıdır sözleri

Çocukların yok hesapları

Yüzünüze söyler, sığındığınız yalanları

Çocuklar, yaratmak için yarışır

Kumdan kentler kurarlar

Korur onları kum kaleleri

Yıldızları dolaşır çocuklar

Pürüzsüz göklerde, geceleri

Tutsak olmaz, çocukların düşleri

Farkı yok onlar için yıldızlarda dolaşmak

Okyanusta seyretmek, balıkları

Hiç düşünmeden doruklarını, yüce dağların

Çocuklar, süvârisidir kanatlı atların

Çocuklar hiç büyümesin Tanrım

Düşleriyle yaşasınlar dünyayı"

— KÖŞE YAZISI SONU —