Geçtiğimiz günlerde, 17. ölüm yıldönümünde andığımız Can Yücel, şöyle diyor:
?Ölüm bir an
Gelme olasılığı her an
Tam da bu yüzden
Şimdi söyle
Şimdi dök
Şimdi yap
Şimdi yaşa
Her şeyin sonu
Her an gelebilecekken
Yarına güvenme?
Gerçekten çok anlamlı dizeler.
Günü yaşamak gerek. Çünkü, yarınların güvencesi yok, hiçbirimiz için. Yaşanan her dakikamızı, her an´ımızı değerlendirmeliyiz.
?Ölü Ozanlar Derneği? kitabını bir kez daha okuyun veya filmini bir kez daha izleyin?Defalarca okudum ve izledim. Hep aynı zevki aldım.
Zor bir toplumda yaşıyoruz. Çok insan, darlık ve sıkıntılar içinde. Acı ve ölüm her yerde. Sokakta, yolda, kentin lambaları altında, dağda, bayırda ve evlerde. Acı ve ölümlerin, ağıtların kutsandığı bu toplumda canınız sıkıldığında ve gülümsemeye ihtiyaç duyduğunuzda, nerede olursanız olun, gökyüzüne bakın ve el sallayın. Orada sizi gören ve size el sallayan biri olacaktır. Bunu niçin yaptığınızı soranlara da yedi tane yalan söyleyin. Düş gücünüzü beslersiniz. Yalandan beslenen ve mutluluk duyan bir toplumda yaşıyorsunuz, ne de olsa!
Ne kadar zor ortam ve koşullarda olursanız olun, yaşama gülümseyin, onun da karşılık vereceğini göreceksiniz.
Bak, Pablo Neruda ne diyor:
?Hayat, yaşandığı kadardır. Ötesi, ya anılarda bir iz, ya da hayâllerde bir umuttur.?