Facebook Twitter Linked-in Whatsapp

Soma'da yaşanan 100 yılın faciası”nın ardından bir şeyler yazmaya dilim varmıyor. Belki, şu söylenebilir, kısaca:

İnsan yaşamının bu kadar ucuz olduğu bir başka ülke var mı?

Hemen aklıma, Bandırmalı şair Ayten Mutlu'nun, Kime?” isimli ikiliği geliyor:

Ruhum ürperiyor, tanrılar çıplak

Sarınayım otların kardeşliğine”

Soma'daki kömür ocağında yüzlerce kişiydiler ama yalnız öldüler, yapayalnız. Sadece birbirlerine sarılarak…

Nazım Hikmet, şöyle diyor:

Düşmezse düşmesin

yakamızdan ölüm

Bizim üstümüze

güneş doğacak gülüm

Gülüşüne bir kurşun

sıksa da ölüm

Unutma ki, umuda

kurşun işlemez gülüm”

 X       X        X

Her konuyu onlar biliyor! Tek doğruyu onlar söylüyor! Herkes susacak, onları dinleyecek! Yok öyle iş!

Yalnızlıklardan umutlar fışkıracak. Tüm ülkeyi saracak.

Ömer Hayyam, şöyle diyor:

Karanlık, aydınlıktan,

Yalan, doğrudan kaçar

Güneş, yalnız da olsa,

Etrafına ışık saçar…

Üzülme!..

Doğruların kaderidir yalnızlık…

Kargalar sürü ile

Kartallar yalnız uçar…”

 X       X        X

Göz göre göre gelen facialar için ne zaman kader”, takdir-i ilâhi” demekten vazgeçerek, gerçekçi önlemler almayı düşüneceğiz acaba? Ne zaman, en kutsal yaşam hakkı”na sımsıkı sarılacağız, ulusça?

Ayten Mutlu, Ya Sonsuzluk Yalansa” isimli dizelerinde şöyle diyor:

kim anımsar ölüleri? ay, geceyi unutmuş

ürperiyor gök, yer ve ben

nilüferler tekrarlıyor dağ göllerini

aynı korkular içimde, ya sonsuzluk yalansa?

gizi yoksa ölümün ve güzelliği?

söyleyin, nedir payıma düşen, acı bile değilse

neden hep kendini yansıtır ölüm

nilüferler

bırakılan boşluklar hayatlarda?

yeryüzü mü, tanrılar mı eskidi, ben mi yoruldum?

hepsi billur bir acı mıydı sadece

düşleyerek bir kaçışın tatlı güzelliğini

boşuna mı yaşadım periler ülkesinde?

yeryüzünde, ölümle ve ışıkla

çıksın biri, desin ağır bir kalbe

yaşlanmış arzulara, deniz kabuklarına

ve son köpüğüne gömülü hayatların

ateş ve tanrı değil, bir yanıt daha

bir yanıt daha

zalim bir yalanın büyülü kollarında”

— KÖŞE YAZISI SONU —